UNA TIENDA DE GATO EN FRANKFURT: DONNA R.

A CAT SHOP IN FRANKFURT: DONNA R.

Foto ©Aybige Mert

Geçtiğimiz on yıl içinde Frankfurt’a en az yedi-sekiz kere gitmişimdir. Bu küçücük şehirdeki görülecek gezilecek yerler, müzeler vs. daha ilk gidişte tükendiği için, benim için, her gidişte denk geldiğim muhteşem sergiler dışında, şehrin hâlâ ilgi çekici en önemli iki yeri, cumartesi sabahları Main Nehri kıyısına kurulan bit pazarı ve eski Frankfurt’un merkezi olan Römer’deki kedici dükkân. Bu kedici dükkânın ikinci katında da,  sembolik  bir ücret ödeyerek gezilen, küçük (temsili demek daha doğru belki çünkü bizim evdeki koleksiyon kesinlikle daha geniş) bir kedi müzesi bulunuyor.

Donna R.’yi Frankfurt’a ilk gidişimde keşfetmiştim ve ondan sonra benim için her yolculukta ilk uğranacak adres olmuştu. Her ne kadar, her seferinde ben ilk gün koşa koşa kendimi dükkâna atsam ve oradan elim kolum dolu ayrılsam da, dükkândaki bayan (yine her seferinde) beni ve dükkâna girip çıkan diğer insanları mümkün olan en ciddi ve donuk yüz ifadesiyle karşılar, müzeye Türkiye’den çini ve el örgüsü kediler hediye götürmüş olmama rağmen (tabii ki) asla hatırlamaz, sohbet etme girişimlerimi boğazıma tıkar ve yine aynı ifadeyle uğurlar. Bu arada, Frankfurt’ta hiç sokak kedisi görmediğim ve kaldığımız süre boyunca hiçbir kediyle yarenlik edemediğim için, dükkândaki tepkisiz pisiyle sohbet etmeye çalışırım ve ondan da yüz göremem.

Bu sefer kedicik de yoktu, dükkândaki ürünler de eskisi gibi değildi. Cumartesi sabahı nehrin kıyısına, bit pazarının kurulmuş olması gereken yere koştuğumda, pazarın yerinde de yeller esiyordu. Bu sefer Frankfurt bir garipti…